NAŠ OSKAROVSKI TOP 5

 CALL ME BY YOUR NAME

"Zo­vi me svo­jim ime­nom" (Call me by your na­me) Lu­ke Gva­da­nji­na (Lu­ca Gu­ada­gni­no) je, ne­ve­za­no za ukus, lične sta­vo­ve ili opre­dje­lje­nja, re­mek-dje­lo. I ne do­zvo­li­te ni­ko­me da vam kaže dru­gačije.

Ka­ko je­dan odnos nas­ta­je, ka­ko se gra­di i ka­ko se li­ko­vi, kao nje­go­vi akti­vni su­di­oni­ci, na ko­ji­ma je film za­sno­van, u tom pro­ce­su pos­te­pe­no mi­je­nja­ju, utiču je­dan na dru­gog i ra­zvi­ja­ju, je te­ma ko­jom se Gva­da­nji­no ov­dje pri­mar­no ba­vi. Odnos između dvo­je lju­di ko­ji­ma vje­ru­je­te, to je film.

Za ra­zli­ku od većine dru­gih kri­tičara ili pu­bli­ke, ne bi­ram ovaj film zbog nje­go­vog po­slje­dnjeg čina u ko­jem nam Stul­barg po­kla­nja go­vor de­ce­ni­je ni­ti zbog epi­lo­ga i Ša­la­me­ove ne­vje­ro­va­tne igre li­cem.

Bi­ram ovaj film zbog prva dva čina ko­ja su ova­kav kraj učini­la mo­gućim.

Bi­ram ga zbog ši­ro­kih uglo­va za sce­ne emo­ti­vnog raz­go­lićenja umjes­to de­ta­lja. Bi­ram ga zbog pažlji­vo iza­bra­ne mu­zi­ke ko­ja fil­mu da­je no­vi sloj čita­nja.

Bi­ram ga zbog atmo­sfe­re, te in­te­li­gen­tne odlu­ke re­di­te­lja da na­pra­vi ba­lans između svo­jih gla­vnih li­ko­va, ko­ji u ro­ma­nu ne ­pos­to­ji, ne uvo­deći pri tom ni­ka­da ek­ster­ni kon­lif­kt, što je go­to­vo pre­se­dan u fil­mo­vi­ma ove te­ma­ti­ke.

Po­gle­da­la sam ga dosa­d ne­ko­li­ko pu­ta i i da­lje os­ta­jem pri tvrdnji da ne znam pos­to­ji li film ko­ji na ova­kav sve­obu­hva­tan i vrlo ne­po­sre­dan način uspi­je­va dočara­ti emo­ci­ju, is­kus­tvo živo­ta i lju­bav, pre­no­seći ga auten­tično i ne­pret­encio­zno na ve­li­ke ekra­ne, da­jući pros­tor pu­bli­ci da film doživi ne sa­mo vi­zu­el­no, očima, ne­go i da ga do­dir­ne, čuje, po­mi­ri­ši i oku­si.

THE SHAPE OF WATER

Del Torov žanrovski hibridni film čija se radnja odvija '60. godina priča je o odnosu čistačice u laboratoriji (Sali Hokins) i čudovišta nejasnog porijekla koje CIA drži zarobljeno u tanku s vodom.

Kako navode kritičari"Oblik vode" objedinjuje elemente drame, naučnofantastičnog filma, bajke i romantične komedije u Baltimoru u vrijeme Hladnog rata i pretežno se dešava u tri prostora: tajnoj podzemnoj laboratoriji u kojoj rade naučnici koje zapošljava američka vojska, uz ponekog ruskog špijuna, u stanu koji čistačica Nijema Eliza dijeli sa entuzijastičnim a bezuspješnim umjetnikom ilustratorom Žilom, u Elgin teatru, koji pored toga što pušta filmove, ponekad propušta i vodu koja curi iz stana iznad, u kome žive pedantna i ćutljiva Eliza i umjetnik.

Usred svemirske trke sa Rusima, Amerikanci stvaraju morsko stvorenje, kreaturu, njihovo tajno oružje koje planiraju da pošalju u svemir. Zaintrigirana ovim bićem, nijema Eliza mu se lagano približava i uspostavlja sa njim veoma neobičan odnos..

Film je o povezivanju sa "drugima". Ideja empatije, ideja kako smo potrebni jedni drugima da preživimo u ovim čudim vremenima. O tome kako ljubav ne bira ni vrijeme ni mjesto ni vrstu, jer kada se hemija dogodi, sve drugo postaje nevažno.

THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING MISSOURI

U centru radnje je ogorčena žena, čija je ćerka ubijena prije nekoliko mjeseci, a počinilac i dalje nije pronađen. Frustrirana zbog nedovoljne angažovanosti lokalne policije povodom slučaja, ona odlučuje da uzme stvar u svoje ruke i iznajmi tri bilborda na obodu grada na kojima ispisuje parole, izazivajući nesposobnu vlast.

Režiser  je inspiraciju za film dobio prije dvadeset godina, kada je ugledao bilborde pokraj puta koji su javnost podsjećali na neriješen zločin. Gnjev i očaj kojima su bilbordi odisali bili su toliko opipljivi da su mu se urezali u sjećanje i ostali uz njega sve dok nije osmislio pravu priču koja bi prenijela te snažne emocije.

U glavnoj ulozi je dobitnica Oskara Frensis Mekdormand, a predviđa se da će joj lik Mildred, koji je pisan sa njom na umu, donijeti još jednu zlatnu statuetu. Vudi Harelson tumači šefa policije, a Sem Rokvel našao se u ulozi nasilnog pozornika, i obojica su nominovani za Oskara za najbolju sporednu ulogu.

GET OUT

Dobrih horora posljednjih nekoliko godina skoro da i nema. Čak iako se po neki nađe , teme su izlizane, radnje predvidive. Tema, uz žanr, je ono što ovaj film čini totalno drugačijim od onoga što bi ste kroz naslov i naznaku radnje mogli očekivati..

Režiser Džordan Pil je napravio plan kako da nam odličnu priču predstavi, dio po dio, i tako nas sistematski uvuče u istu i zarobi u atmosferu tako jaku, da vas drži do samog kraja.

Počinje lagano, razvija je. Upoznaje nas sa likovima. Sve teče laganim tempom, ali dovoljnim da nas budne vozi dalje. Sa svakim minutom pojačava našu pažnju. Gradeći je ubacivanjem neobičnih elemenata i likova, golica našu znatiželju i uvlači nam se pod kožu.

Osjećaj neke nelagode polako raste, a pitanja i pretpostavke šta bi moglo biti iza svega se samo gomilaju. Što više likova ulazi na scenu tako atmosfera postaje sve čudnija i, mogu slobodno reći, nalikuje onima iz starih horor klasika .

Upravo ta konstantno rastuća tenzija i vješto skriven odgovor na sva naša pitanja do samog finala je prava hororska vrijednost ovog filma. Samo finale eksplodira tačno kada treba i donosi potpuno zadovoljavajući i konkretan kraj.

Film nas goni na razmišljane i tjera da se duboko zapitamo o rasizmu i našem stavu o tome.  Koliko je rasizam ukorijenjen u društvo 21.vijeka govri nam jedna od posljednih scena filma kada policija dolazi do imanja.. Kada pogledate film, znaćete na šta smo mislili..

LADY BIRD

Već smo pisali o ovom filmu, ali nije na odmet da ponovimo, obzirom da se našao na listi potencijalnih dobitnika zlatne statue.

Radnja je smještena u 2002. godinu i prati sedamnaestogodišnju Kristin MekFerson (Saoirse Ronan), koja preferira da joj se obraćaju sa Ladybird (Bubamara). Ona živi u Sakramentu, umjetnički je nastrojena i željna promjene, ali joj životna situacija ne pruža priliku za to. Nezadovoljna iskustvima u katoličkoj školi i sredini koja joj ne pruža praktično ništa, odlučuje da se prijavi na koledže na istočnoj obali. Tokom filma pratimo njene odnose sa članovima porodice, završnicu srednje škole, prve romanse, učestvovanje u školskoj predstavi, kao i njene pokušaje da se negdje uklopi i pronađe sebe.

Ono što Lady Bird izdvaja iz mora žanrovski sličnih filmova je utisak da autorka istražuje svoju prošlost, svoje adolescentske probleme, prva razočaranja i želju za prilikom koja nikako da dođe.

Lady Bird je odlična indi coming od age drama koja izvrsno prikazuje turbulencije adolescentskih godina, odnose koji nas definišu, kao i činjenicu da smo svi jedva čekali da postanemo odrasli, nesvjesni da ćemo posle žudjeti da se vratimo u te godine.

Izvor: Call me by your name - Monika Ponjević filmski kritičar, za nezavisne.com

          The shape of water - nedeljnik.rs

          Three billboard outside Ebbing Missouri - b92.net

          Get out - filmskerecenzije.com

          Lady bird - filskerecenzije.com